6 Şubat depremlerinin merkez üssü Kahramanmaraş'tı, ancak en ağır yıkım Hatay'da yaşandı. Aradan 1000 gün geçti, ancak kent bu kez yağmurla birlikte yeniden felç oldu. Sokaklar göle döndü, iş yerlerini su bastı, altyapı çöktü. Depremin vurduğu en ağır ilde temel sorunların hâlâ çözülmemiş olması, hem iktidarın hem yerel yönetimlerin "yeniden inşa" söylemlerini gerçeklik testine soktu.
Seçim döneminde Hatay için "özel planlama", "acil altyapı yatırımı" ve "hızlı hizmet" vaat edildi. Ancak bugün:
Uzmanlar, sorunun yalnızca yağış değil, deprem sonrası altyapının tamamen yeniden kurulmamış olması olduğunu vurguluyor. İhaleler gecikmiş, projelerin çoğu kağıt üzerinde.
Bakanlık tarafından servis edilen drone görüntülerinde "yenilenen Hatay" anlatısı öne çıkarıldı. Ancak ilk yoğun yağmurda o bölgelerde bile taşkınlar yaşandı. Övülen makyajlı caddeler, altyapı yükünü taşıyamadı.
Hatay'ın binlerce depremzede hâlâ konteynerde yaşıyor. Sel ve altyapı eksikliği bu bölgelerde çamur, su baskını, elektrik ve hijyen sorunlarına yol açtı. Depremzedeler açıkça tepkili:
"Bize müjde değil, altyapı lazım."
Deprem sonrası "tarihin en büyük yenileme çalışması" olarak duyurulan projelere rağmen Hatay hâlâ sel altında. Sorun sistematik, kronik ve siyasi:
Görüntü var. Makyaj var.
Ama altyapı hâlâ yok.
Hataylıların beklentisi basit:
Bir şehir sadece cadde boyayarak değil, altyapı kurularak ayağa kalkar.